طبق سنوات گذشته و بازدیدهای دوره ای باشگاه مدیران ایران اینبار به همت مدیران محترم باشگاه نشستی با مدیران سازمان مدیریت و پیشگیری بحران شهر تهران برگزار شد که به دعوت عزیزان افتخار حضور در این جلسه برایم فراهم شد. در این نشست زیرساخت‌های فنی و ابزارهای مورد استفاده در شرایط بحرانی ناشی از بلایای طبیعی مانند زلزله، سیل و… و توانایی مدیران شهری در این حوزه معرفی شد. موضوعی که بسیار به آن اشاره شد لزوم شناخت دقیق نقاط بحرانی و آسیب‌پذیر در نقاط مختلف شهر بود که با شناخت درست این نقاط و انجام اقدامات پیشگیرانه می‌توان تا حدودی از میزان خسارات کاست. در عین حال این گونه بحرانها یک امر طبیعی و خارج از اختیارات انسانی است و همیشه وجود دارد.
اگر برای سازمان نیز بروز بحران را امری طبیعی بدانیم، شناخت نقاط بحران‌زا و بخش‌های آسیب‌پذیر و پیش‌بینی میزان خسارات احتمالی امری ضروری به نظر می‌رسد.
بحران سازمانی پدیده‌ای با احتمال وقوع کم و تاثیرگذاری زیاد است که قابلیت اجرایی سازمان را تهدید می‌کند و از مشخصه آن مبهم بودن عامل، مبهم بودن تاثیرات و وسایل حل آن است و تصمیمات مربوط به آن باید به سرعت اتخاذ شود. به هر جهت، بحرانها به صورت ناگهانی بروز نمی کنند و اغلب آنها علائم هشدار دهنده‌ای دارند که مشکلات و معضلات بالقوه‌ای را نشان می‌دهند. بحران شباهت جالبی با یک مدل زیست شناختی دارد، یک بحران می‌تواند شبیه به مکانیسمی باشد که مراحل تولد، رشد، بلوغ و افول را طی می‌کند.
بنابراین عوامل بحران‌زا و نقاط بحرانی و آسیب‌پذیر سازمان خود را قبل از وقوع بحران شناسایی کنید.
دقت کنید که عامل‌های بحران‌زا را بدرستی شناسایی کرده باشید!!!
